جداسازی مرورگر، فعالیت مرور اینترنت را از دستگاه‌های کاربران نهایی جداکرده و وارد یک سرور دور می‌کند. این سرور می‌تواند On-Premises باشد اما به زیرساخت فناوری اطلاعات کاربران متصل نباشد، یا اینکه می‌توان آن را به‌عنوان یک سرویس مبتنی بر ابر ارائه کرد. این کار به کاربر اجازه می‌دهد که در اینترنت گشت‌وگذار کند، اما ازآنجایی‌که مرورگر دور از دسکتاپ و شبکه فیزیکی جدا شده است، حملات مبتنی وب، دیگر او را تهدید نمی‌کند. چندین روش هستند که جداسازی اینترنت از اینترانت با جداسازی مرورگر را ارائه می‌دهند. بهترین روش ارائه‌ی جداسازی مرورگر، جداسازی مرورگر از سمت سرور است. جداسازی مرورگر از سمت سرور جداسازی حقیقی فعالیت مرور اینترنت را ارائه می‌دهد و در نتیجه بدافزار و حملات سایبری را به‌طور فیزیکی از شبکه‌ها و ماشین‌های کاربر جدا می‌کند. مدل‌های سمت سرور یک مرورگر دور را به کاربران خود تحویل می‌دهند که روی یک سرور جداسازی‌شده‌ی فیزیکی Host می‌شود و برای رسیدگی به ریسک‌های سایبری ساخته شده است. یعنی کاربران نهایی قادرند بدون اختلال از وب استفاده کنند، صفحات وب پویا را مثل حالت عادی ببینند و از کنترل‌هایی مثل کپی، پیست و پرینت استفاده کنند.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *